KIZIM" A...

Duygular vardır kelimelere sığmaz, sadece yaşanmalı belki de... Anlatılamaz....

Bugün işte öyle bir gün yaşadım.

Öyle yoğun ki hislerim, hissettiklerim...

Yaşadım doya doya ama anlatabilecekmiyim emin değilim!

1992 / 13 eylül sabahı başlayan erken sancıların sonucunda kucağıma verdiler bebemi...

Yumuş yumuşdu maviş gözlüm...

Hepimiz gibi kendisini bekleyenlerden habersiz, merhaba dedi dünya okuluna...

Yıllar içinde, güzel, çirkin, iyi, kötü, kolay, zor ( kime ve neye göre o ayrı tabi ama bol deneyimli bir anlaşma yaptığını düşünüyorum mavişimin...) günler geçirdi.

Bebem o benim...

Ecem...

Kınalı kuzum, inci tanem, şımarık kedim...

En önemlisi, o bana Rabbimin hediyesi ve emaneti....

Bebemin bugün ilk mürvetini gördüm. Kepini fırlattı, mezun oldu şımarık kedim...

Bir annenin hayatındaki en önemli günlerden biridir muhakkak yavrusunun mezuniyet törenine katılması ama benim için çok daha özel ve önemli bir gündü bu gün...

Ece ve benim aramdaki kontrat ANA - KIZ olmaktan öte sanki...

O aynı zamanda benim öğretmenim, yol arkadaşım, sırdaşım. Öfkelendirsin ya da öfkelendirmesin beni farketmez... O benim ağlama duvarım...

Evet,

Yine ağladım bugün...

Ama bu kez sevinç, gurur, onur, egosal tatmin, kıvanç, huzur vardı o gözyaşlarında... Bir de minik bir burukluk...

Onun annesi olmanın kıvancı ile beraber, babasızlığına rağmen onu kolejden mezun etmenin onuru ve gururu vardı...

Kendime verdiğim bir söz vardı yıllaaarr yıllar önce...

Niyet etmiştim. Yavrumu kolej mezunu yapmaya, imkan ve şartlarım ne olursa olsun, o kolej mezunu olacaktı. Yabancı dili olacaktı. Kendine güveni olacaktı. Ayakları yere sağlam basacaktı. Yüksek tahsilini yapamasa bile bir kolej mezunu olarak hayata daha sağlam ve güvenli adımlarla başlayacaktı. Sadece maddesel değil manevi olarak da kendine güveni tam olacaktı...

Zordu, zor yıllardı... Yazmaya kalksam blog romana dönebilir... Hoş ben biliyorum. Bilenlerde biliyor...

Ama bugün...

BUGÜÜÜNNNNNNN AĞLADIM BEEEEEEEEEEEEE.....

Yavrum, kepini havaya fırlattığı an, ismi okunup mezuniyet belgesini sahnede teslim alırken, arkadaşları ile gülüşürken, öğretmenlerini öperken, sevgilisi gelicekmi gelmiycek mi diye düşünüp endişelenirken.... Her anını, kare kare sadece fotoğraf makinasında çekmekle kalmadım. Yüreğime de, beynime de kayıt ettim...

Gurur duydum onunla... Gurur duydum kendimle..

Ve en ama en önemlisi şükrettim Rabbime ....

Defalarca teşekkür ettim...

Ben niyet ettim sende nasib ettin güzel Allahım, sana şükürler olsun dedim....

Çok gururluyum bugün, bi başkayım...

Canım kızım,

Yolun açık, gücün daim, ışığın bol olsun.

Gönlündeki hakkında hayırlı ise zaten olur asıl önemli olan hakkında hayırlı olana yüce rabbimin gönlünü razı eylemesi...

Seni de , tüm kullarını da, hepimizi iyilerle karşılaştırsın benim güzel Allahım...

İNCİ TANEM ...

İYİ Kİ VARSIN...

SENİ ÇOK SEVİYORUM!